Wie is Luis Enrique, hoofdtrainer van PSV-opponent Paris Saint-Germain?

Wie is Luis Enrique?

Luis Enrique Martínez García werd geboren op 8 mei 1970 in Gijón, Spanje. Op jonge leeftijd sloot hij zich aan bij Sporting Gijón, waar hij zijn eerste stappen in het profvoetbal zette. Zijn talent werd al snel opgemerkt, en in 1991 maakte hij de overstap naar Real Madrid, waar hij zijn eerste grote successen behaalde. Ondanks zijn rol in het winnen van La Liga in 1995, voelde hij zich niet volledig gewaardeerd bij de club. Dit leidde in 1996 tot een veelbesproken transfer naar aartsrivaal FC Barcelona, een overstap die hem uiteindelijk zou definiëren als een van de grote iconen van het Spaanse voetbal.

Bij Barcelona bloeide Luis Enrique op en werd hij al snel een onmisbare kracht in het elftal. Hij speelde acht seizoenen voor de Catalaanse club, waar hij bekendstond om zijn veelzijdigheid en vechtlust. Of hij nu in de verdediging, het middenveld of de aanval stond, zijn gedrevenheid en inzet maakten hem populair onder de Barça-fans. In zijn eerste seizoen scoorde hij 17 doelpunten en won hij zowel de Copa del Rey als de Europacup II. Onder leiding van Louis van Gaal won hij twee opeenvolgende La Liga-titels in 1998 en 1999, en werd hij geroemd om zijn scorend vermogen en leiderschap.

Interlandcarrière

Luis Enrique was een vaste waarde voor het Spaanse nationale elftal, waarvoor hij tussen 1991 en 2002 in totaal 62 wedstrijden speelde. Hij vertegenwoordigde zijn land op drie WK's (1994, 1998 en 2002) en één EK (1996). Een van de meest memorabele momenten in zijn interlandcarrière was tijdens het WK 1994, toen hij in de kwartfinale tegen Italië een harde elleboog in het gezicht kreeg van Mauro Tassotti. Ondanks deze tegenslag stond hij bekend om zijn doorzettingsvermogen en veerkracht op het internationale podium.

De overstap naar het trainersvak

Na zijn spelerscarrière begon Luis Enrique in 2008 aan zijn trainersloopbaan bij Barcelona B, waar hij al snel succes boekte door het team naar de Segunda División te loodsen. In 2011 waagde hij de sprong naar het buitenland met AS Roma, maar zijn tijd daar werd gekenmerkt door wisselende resultaten. Vervolgens keerde hij terug naar Spanje om in 2013 hoofdtrainer van Celta de Vigo te worden, waar hij indruk maakte met aanvallend en energiek voetbal.

In 2014 keerde Luis Enrique terug naar FC Barcelona, dit keer als hoofdtrainer. Zijn eerste seizoen was direct een schot in de roos: hij leidde de club naar de treble, met winst in La Liga, de Copa del Rey en de Champions League. Hij wist een dynamisch aanvalstrio te smeden met Lionel Messi, Neymar en Luis Suárez, en maakte van Barcelona een van de meest gevreesde teams in Europa. In totaal won hij negen prijzen in drie seizoenen bij de club, voordat hij in 2017 besloot om een stap terug te doen.

Enrique als trainer van FC Barcelona.

Bondscoach van Spanje

In 2018 werd Luis Enrique aangesteld als bondscoach van Spanje. Hoewel hij goede resultaten behaalde, waaronder het bereiken van de halve finales van Euro 2020 en de finale van de Nations League in 2021, kende hij ook moeilijke tijden. In 2019 nam hij tijdelijk ontslag vanwege persoonlijke redenen, na het tragische verlies van zijn dochter Xana. Hij keerde later dat jaar terug, maar na een teleurstellend WK 2022 besloot de Spaanse voetbalbond om zijn contract niet te verlengen.

Nieuwe uitdaging bij Paris Saint-Germain

In juli 2023 nam Luis Enrique de leiding over bij Paris Saint-Germain, waar hij de taak kreeg om de Franse grootmacht opnieuw naar Europese successen te leiden. Hoewel PSG in het verleden vaak worstelde in de Champions League, is de ervaring van Enrique, gecombineerd met zijn aanvallende speelstijl, veelbelovend voor de toekomst van de club. Zijn invloed was meteen merkbaar, met PSG dat onder zijn leiding in 2024 zowel de Ligue 1 als de Coupe de France won.

Luis Enrique staat bekend om zijn tactisch inzicht, zijn gedrevenheid en zijn vermogen om zowel als speler als coach op het hoogste niveau te presteren. Of het nu op het veld was als aanvallende middenvelder of nu als trainer langs de zijlijn, hij heeft altijd blijk gegeven van een onvermoeibare wil om te winnen. Zijn leiderschap en ervaring maken hem tot een van de meest gerespecteerde figuren in het internationale voetbal.